Konwerter ASCII

Obsługuje dwukierunkową konwersję między znakami a kodami ASCII, wyświetlając wartości dziesiętne, szesnastkowe, binarne i ósemkowe w czasie rzeczywistym. Obsługuje konwersję wsadową i analizowanie znaków sterujących, odpowiednie do tworzenia programów, analizy protokołów komunikacyjnych i demonstracji dydaktycznych.

Instrukcja użycia

🚀 Szybki start

Znak → ASCII: wpisz tekst, kliknij „Koduj”, aby otrzymać kody ASCII; kliknij „Dekoduj”, aby przywrócić znaki.
ASCII → znak: wpisz wartości liczbowe, aby otrzymać odpowiadające im znaki.
Format wyświetlania: domyślnie jednocześnie pokazuje Dziesiętnie/Hex/Binarnie/Ósemkowo.
Przetwarzanie wsadowe: konwertuj wiele znaków lub kodów naraz.
Kierunek: wybierz „Koduj”/„Dekoduj”, aby ustawić kierunek konwersji.

📌 Typowe scenariusze

Programowanie: praca z kodowaniami i debugowanie problemów z ciągami znaków.
Analiza danych: sprawdzanie obecności znaków specjalnych oraz ich kodowania w plikach tekstowych.
Sieci i protokoły: rozumienie i debugowanie znaków sterujących w protokołach.
Edukacja: nauka podstaw działania komputerów i zasad kodowania znaków.
Bezpieczeństwo: pomoc w identyfikowaniu niewidocznych znaków i sprawdzaniu podejrzanych ciągów.
Konwersja formatów: przełączanie między różnymi reprezentacjami kodów znaków.

🎛️ Parametry konwersji i zakresu

Wejście kodów: wpisz wartości ASCII w jednym z obsługiwanych formatów.
Binarne: z prefiksem 0b, np. 0b1000001.
Ósemkowe: z prefiksem 0o, np. 0o101 0o141.
Dziesiętne: np. 65 97 32.
Szesnastkowe: z prefiksem 0x, np. 0x41 0x61 0x20.
Separatory: obsługiwane są spacje, przecinki i średniki.
Zakresy znaków: cyfry 48–57, wielkie litery 65–90, małe litery 97–122.
Popularne kody: spacja (32), 0 (48), A (65), a (97), nowa linia (10), powrót karetki (13).
Wyświetlanie binarne: kody ASCII pokazywane jako bajty 8‑bitowe (0–127); znaki spoza ASCII widoczne jako kod Unicode (U+XXXX).
Wyświetlanie ósemkowe: z prefiksem 0o, często stosowane przy uprawnieniach w systemach Unix.
Wyświetlanie dziesiętne: standardowy zakres 0–127.
Wyświetlanie szesnastkowe: wartości z prefiksem 0x (bez rozróżniania wielkości liter), wygodne do programowania i debugowania.
Podgląd znaków: pokazuje glify; dla znaków sterujących wyświetlana jest ich nazwa.
Znaki specjalne: obsługiwane są znaki sterujące, np. nowa linia (\n) czy tabulator (\t).
Znaki spoza ASCII: dla znaków spoza zakresu 0–127 wyświetlana jest ich informacja Unicode; niektóre mogą pojawiać się jako znaki zastępcze (U+D800–U+DFFF).

🧭 Wskazówki użycia

Wejście tekstowe: wpisz lub wklej tekst, który chcesz skonwertować.
Zakres wartości: klasyczny ASCII obejmuje kody od 0 do 127; wartości spoza zakresu traktujemy jako Unicode.
Znaki sterujące: obchodź się ostrożnie z niewidocznymi znakami sterującymi (CR/LF/TAB/ESC itd.).
Debugowanie: gdy widzisz dziwne odstępy lub łamania linii, przepuść tekst przez narzędzie, aby ujawnić ukryte znaki sterujące.

⚠️ Ograniczenia i kompatybilność

Zakres: bazowo skupiamy się na klasycznym ASCII (0–127); dla rozszerzonych znaków odwołujemy się do Unicode.
Języki spoza ASCII: dla alfabetów nielatynicznych wyniki ASCII nie mają bezpośredniego znaczenia – zobacz raczej kody Unicode.
Wyświetlanie: nie wszystkie czcionki poprawnie pokazują wszystkie znaki sterujące lub rozszerzone.
Zgodność: różne systemy mogą inaczej interpretować znaki spoza standardowego ASCII (np. w starych stronach kodowych).

🔒 Prywatność i bezpieczeństwo

Całe przetwarzanie odbywa się w Twojej przeglądarce; dane nie opuszczają Twojego urządzenia.

❓ Najczęstsze pytania

Czy konwersja dotyczy tylko ASCII, czy także Unicode?

Podstawowy zakres to klasyczny ASCII (0–127). Dla znaków spoza tego zakresu pokazujemy ich informacje Unicode – to raczej podgląd niż bezpośrednia konwersja.

Jak rozpoznać znaki sterujące, takie jak nowa linia czy tabulator?

W widoku szczegółowym zobaczysz nazwy oraz kody tych znaków (np. LF=10, CR=13, TAB=9); w zwykłym edytorze mogą być niewidoczne.

Czy wielkość liter ma znaczenie przy kodach ASCII?

Tak. "A" i "a" mają różne kody (65 vs 97). Narzędzie pokazuje pełne zakresy dla liter.

Dlaczego zapis szesnastkowy bywa poprzedzony 0x?

Prefiks 0x to konwencja sygnalizująca zapis hex. Bez prefiksu wciąż może chodzić o hex, ale prefiks zmniejsza ryzyko pomyłki z zapisem dziesiętnym.

Jak interpretować tzw. „rozszerzone” ASCII (128–255)?

Ten zakres historycznie zależał od strony kodowej (np. CP437, ISO‑8859‑1). W Unicode odpowiednikiem jest zwykle U+00xx i wyżej; narzędzie traktuje je jako kody Unicode.

Dlaczego czasem koniec linii to \r\n, a czasem tylko \n?

To różne konwencje systemowe: Windows używa CRLF (\r\n), a Unix/Linux/macOS używają LF (\n). W ASCII odpowiada to kodom 13 i 10; narzędzie pozwala zobaczyć oba osobno.