ตัวแปลง ASCII

รองรับการแปลงสองทิศทางระหว่างตัวอักษรและรหัส ASCII แสดงค่าทศนิยม ฐานสิบหก ฐานสอง และฐานแปดแบบเรียลไทม์ รองรับการแปลงแบบกลุ่มและการแยกวิเคราะห์อักขระควบคุม เหมาะสำหรับการพัฒนาโปรแกรม การวิเคราะห์โปรโตคอลการสื่อสาร และการสาธิตการสอน

วิธีใช้งาน

🚀 เริ่มต้นอย่างรวดเร็ว

ตัวอักษร → ASCII: กรอกข้อความแล้วคลิก “เข้ารหัส” เพื่อดูโค้ด ASCII; คลิก “ถอดรหัส” เพื่อแปลงกลับเป็นตัวอักษร
ASCII → ตัวอักษร: กรอกโค้ดตัวเลขเพื่อดูตัวอักษรที่สอดคล้องกัน
รูปแบบการแสดงผล: แสดงฐานสิบ ฐานสิบหก ฐานสอง และฐานแปดพร้อมกันโดยปริยาย
แปลงแบบชุด: รองรับการแปลงตัวอักษรหรือรหัสหลายตัวในครั้งเดียว
ทิศทาง: เลือกโหมดโดยใช้ปุ่ม เข้ารหัส/ถอดรหัส

📌 สถานการณ์การใช้งานทั่วไป

การเขียนโปรแกรม: จัดการ encoding และดีบักปัญหาสตริง
วิเคราะห์ข้อมูล: ตรวจสอบอักขระพิเศษและ encoding ในข้อมูล
งานเครือข่าย: ทำความเข้าใจและดีบักอักขระควบคุมในโปรโตคอล
การศึกษา: เรียนรู้พื้นฐานคอมพิวเตอร์และหลักการเข้ารหัสตัวอักษร
ความปลอดภัย: ช่วยหาอักขระล่องหนและตรวจสอบสตริงที่น่าสงสัย
การแปลงรูปแบบ: แปลงระหว่างระบบเลขต่าง ๆ

🎛️ พารามิเตอร์และช่วงค่าการแปลง

อินพุตเป็นโค้ด: กรอกค่า ASCII ด้วยรูปแบบต่าง ๆ
เลขฐานสอง: ใช้คำนำหน้า 0b เช่น 0b1000001
เลขฐานแปด: ใช้คำนำหน้า 0o เช่น 0o101 0o141
เลขฐานสิบ: เช่น 65 97 32
เลขฐานสิบหก: ใช้คำนำหน้า 0x เช่น 0x41 0x61 0x20
ตัวคั่น: ใช้ช่องว่าง คอมมา หรือเซมิโคลอนได้
ช่วงตัวอักษร: A–Z, a–z, 0–9 มีรูปแบบค่าต่อเนื่องที่ชัดเจน
โค้ดที่พบบ่อย: 32 เป็นช่องว่าง 48–57 เป็นตัวเลข 0–9 65–90 เป็น A–Z 97–122 เป็น a–z
การแสดงผลฐานสอง: แสดงโค้ด ASCII เป็นไบต์ 8 บิต (ครอบคลุม 0–127); ตัวอักษรที่อยู่นอก ASCII จะแสดงเป็นโค้ด Unicode
การแสดงผลฐานแปด: ใช้คำนำหน้า 0o นิยมใช้ในสิทธิ์ไฟล์ของ Unix
การแสดงผลฐานสิบ: แสดงค่า 0–127 มาตรฐาน
การแสดงผลฐานสิบหก: มีคำนำหน้า 0x (ไม่แยกตัวพิมพ์เล็กใหญ่) เหมาะกับงานโปรแกรมและดีบัก
ตัวอย่างตัวอักษร: แสดงตัวอักษร หากเป็นอักขระควบคุมจะแสดงเป็นชื่อ
อักขระพิเศษ: รองรับอักขระควบคุม เช่น ขึ้นบรรทัดใหม่ และแท็บ
นอกเหนือจาก ASCII: ตัวอักษรที่อยู่นอกช่วง ASCII จะแสดงข้อมูล Unicode แทน และบางตัวอาจแสดงเป็น surrogate

🧭 คำแนะนำการใช้งาน

อินพุตข้อความ: พิมพ์หรือวางข้อความที่ต้องการแปลง
ตรวจสอบอินพุต: โค้ด ASCII ควรอยู่ในช่วง 0–127
อักขระควบคุม: จัดการอักขระที่ไม่พิมพ์ออกมาอย่างระมัดระวัง
ทิปดีบัก: ใช้ตรวจหาตัวอักษรควบคุมที่ซ่อนอยู่ในเอาต์พุตโปรแกรม

⚠️ ข้อจำกัดและความเข้ากันได้

ข้อจำกัดช่วง: ASCII มาตรฐานรองรับเฉพาะช่วง 0–127
นอกช่วง: ตัวอักษรที่อยู่นอก ASCII (0–127) จะแสดงเป็นข้อมูล Unicode แทน ไม่แสดงค่า ASCII
ข้อจำกัดการแสดงผล: อักขระควบคุมบางตัวไม่สามารถแสดงเป็นตัวอักษรได้โดยตรง
ความเข้ากันได้: ASCII แบบขยาย (128–255) แตกต่างกันไปตามโลแคล แนะนำให้ใช้ UTF‑8 เป็นหลักในยุคปัจจุบัน

🔒 ความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัย

การประมวลผลทั้งหมดเกิดขึ้นในเบราว์เซอร์ของคุณ ข้อมูลจะไม่ออกจากอุปกรณ์

❓ คำถามที่พบบ่อย

ทำไมตัวอักษรบางตัวจึงไม่มีโค้ด ASCII?

ASCII ครอบคลุมเพียงช่วง Latin พื้นฐาน 0–127 ตัวอักษรที่อยู่นอกช่วงนี้ จะอยู่ใน Unicode เครื่องมือนี้จะแสดงโค้ด Unicode ของตัวอักษรเหล่านั้นแทน UTF‑8 เข้ากันได้กับ ASCII อย่างสมบูรณ์สำหรับ 128 ตัวแรก

อักขระควบคุมคืออะไร และจะแสดงอย่างไร?

อักขระควบคุม (0–31) เป็นอักขระที่ไม่พิมพ์ออกมา เช่น ขึ้นบรรทัดใหม่ คืนบรรทัด แท็บ เครื่องมือนี้จะแสดงชื่อของอักขระแทนการแสดงตัว glyph

กฎของตัวพิมพ์เล็ก/ใหญ่ใน ASCII เป็นอย่างไร?

ตัวพิมพ์ใหญ่ A–Z มีค่า 65–90; ตัวพิมพ์เล็ก a–z มีค่า 97–122 ส่วนต่างคือ 32 พอดี

ทำไมต้องใช้เลขฐานสิบหก?

เลขฐานสิบหกมีรูปแบบกระชับ และ mapping กับเลขฐานสองง่าย (1 หลักฐานสิบหก = 4 บิต)

ASCII แบบขยายคืออะไร?

ASCII แบบขยายใช้ 8 บิต (128–255) และมีรูปแบบแตกต่างกันไปตามโลแคล ปัจจุบันแนะนำให้ใช้ UTF‑8 เป็นมาตรฐาน

โค้ดขึ้นบรรทัดใหม่ในแต่ละระบบแตกต่างกันหรือไม่?

แตกต่างกัน Windows ใช้ CR+LF (13+10); Unix/Linux/macOS ใช้ LF (10); Mac รุ่นเก่าบางระบบเคยใช้ CR (13)